Erri De Luca (Napulj, 1950) kao osamnaestogodišnjak odlazi u Rim i priključuje se pokretu Lotta continua, sedamdesetih se godina profilirajući u jednog od njegovih predvodnika. Zatim se bavi raznim poslovima (vozač kamiona, radnik, skladištar, zidar), krećući se između Afrike, Francuske i Italije. Tijekom rata u bivšoj Jugoslaviji stradalnicima dovozi humanitarnu pomoć. Istodobno samostalno uči razne jezike, među kojima i starohebrejski, prevodeći pojedine dijelove Biblije. Danas je novinar (piše za Manifesto i Repubblicu). Prvi mu je roman izašao 1989, u dobi od gotovo četrdeset godina, ali otada ne prestaje objavljivati, pa njegov opus danas broji pedesetak objavljenih naslova, što autorskih, što prijevoda. Njegova djela – romani, pripovijetke, priče, zabilješke, ogledi i kazališni tekstovi – prožeta su lirsko-mističnim tonovima, socijalno su osjetljiva, ideološki obojena i često tematiziraju odrastanje u siromašnim napuljskim četvrtima. Među najpoznatijima svakako su: Non ora non qui (1989), Una nuvola come un tappeto (1991), I colpi dei sensi (1993), (Udari osjetila, 1998), In alto a sinistra (1994), Tu, mio (1998), Tre cavalli (1999) (Tri konja, 2011), Montedidio (2000), Nocciolo d'oliva (2002), Il contrario di uno (2003), Sulla traccia di Nives (2005), In nome della madre (2006). Il giorno prima della felicità (2009) (Dan prije sreće, 2010), Il peso della farfalla (2009), Tu non c´eri (2010), I pesci non chiudono gli ochi (2011), Il torto del soldato (2012), La doppia vita dei numeri (2012), Storia di Irene (2013) (Irenine priče, 2014). Izdao je i glazbenu autobiografiju La musica provata (2014).